Jak ten czas leci!! Minęły już prawie trzy tygodnie od naszego powrotu, a tu na blogu żadnego wpisu od nas, żadnych informacji…Wytłumaczyć możemy się ciągłym brakiem czasu, a poza tym trochę zajęło nam uporządkowanie wszystkich myśli, a zwłaszcza ich zapisanie – w podróży szło nam to zadziwiająco szybciej i łatwiej. Jak się też okazało nie jest rzeczą łatwą opisanie emocji jakie towarzyszyły nam w związku z powrotem. Teraz gdy już trochę ciśnienie spadło, na trzeźwy umysł możemy podzielić się Wami naszymi odczuciami :).

Pierwsze chwile w domu – bezcenne

Po prawie 15 godzinach powrotnej drogi z Tajlandii zmęczeni ale szczęśliwi wylądowaliśmy na lotnisku w Warszawie. Chyba Wy też cieszyliście się że wróciliśmy, żadne nasze zdjęcie nie zyskało tylu facebookowych lajków jak te z lotniska :D.

Pierwsze dni po powrocie obfitowały w spotkania z rodziną i znajomymi. W ruch poszły pierwsze schabowe i pierogi a smak krakowskiej suchej i ciepłego chleba był niepowtarzalny – kto by pomyślał – przed wyjazdem nie jedliśmy mięsa! Jak się szybko okazało po pierwszych toastach, nasza tolerancja do alkoholu trochę się zmniejszyła :), ale nie przeszkadzało nam to w kolejnych spotkaniach i kolejnych alkoholowych degustacjach. Najdziwniejsze jednak było to uczucie pierwszego ranka, gdy budząc się w swoim łóżku, otoczeni znajomymi przedmiotami i zapachami mieliśmy wrażenie, że ten ostatni rok, ta podróż, to chyba był sen…Na szczęście o tym, że sen to nie był świadczyły nasze nierozpakowane plecaki i blizna na nodze po ugryzieniu psa…ale o tym może kiedy indziej…

Styl Azjatycki

Wszystko teraz tak się szybko toczy, że trochę dziwinie się z tym czujemy. Bo nam jakoś tak wszędzie nie śpieszono…. Chłoniemy sobie Polskę i wszystkim się zachwycamy, a to zachodem słońca nad jeziorem nad którym przecież tyle razy byliśmy ale jakoś te zachody nie były takie spektakularne, a to zapachem lasu, a to tym jak Olsztyn nam wypiękniał!

No i jeździ się po prawej strony ulicy i trzeba uważać na drodze…Skwaszoną Panią w przychodni witamy uśmiechem tak jak i kierowców na drodze – przecież korki w mieście były, są i będą więc po co się denerwować? Chciało by się krzyknąć WYLUZUJ ŚWIECIE! Sami jesteśmy zaskoczeni tym naszym spokojem i pogodą ducha! Ciekawe tylko na jak długo nam to starczy? Oby jak najdłużej!!

No a co będzie dalej?

Pytacie często – „Czemu wróciliście?”, a my odpowiadamy a dlaczego nie? Od samego początku mieliśmy plan powrotu do Polski. Chociaż życie w Australii czy Nowej Zelandii kusiło to jednak zdecydowaliśmy, że nasze miejsce jest tutaj w Polsce!

Co będzie teraz?  Na początek czekają nas same przyjemności, spotkania ze znajomymi, rodziną może niebawem jakaś prelekcja  – ale to wszystko za chwilę, za moment teraz cieszymy się każdą chwilą, dalej żyjemy rytmem Azji – powoli, bez pośpiechu czy zbędnych emocji! I to święta prawda, że  podróż nie zaczyna się w dniu wyjazdu i nie kończy w dniu powrotu. Podróż po powrocie trwa dalej, bo dalej mamy w głowie obrazy, historie  i nasze podróżnicze doświadczenia.

A co będzie dalej? Obmyślamy, bardzo powoli :). Póki co wdaliśmy się w wir pracy, niczym na naszym wolontariacie za dach nad głową i pełną miskę. Pracujemy przy budowie domu! I nawet możemy wykorzystać niektóre umiejętności zdobyte w podróży!! Do Trójmiasta powrócimy już niedługo i nie możemy się tego doczekać. Zgodnie przyznaliśmy, że wszędzie dobrze ale w Gdańsku najlepiej! Trochę musimy zacząć wszystko do nowa, ogarnąć mieszkanie, znaleźć pracę…pewnie podróży nam zazdrościliście ale tego etapu raczej nikt z Was nam nie pozazdrości, prawda?

A co będzie z blogiem? Będzie się rozwijać i to bardzo! Mamy jeszcze wiele historii do opowiedzenia, zdjęć do pokazania i filmów do uzupełnienia! W głowach kiełkują nowe pomysły tak więc wszystko dopiero przed nami! A tak przy okazji, to dziękujemy że byliście z nami przez ten rok, za miłe słowa i komentarze. Mamy nadzieję, że zainspirowaliśmy kogoś tymi naszymi podróżami! No i zostaniecie z nami dłużej bo z podróżami nie zamierzamy kończyć!!!