Wyspy Gili, a szczególnie Gili Meno to istny raj na ziemi. Ani wybrzeże indyjskiej Kerali, nie urok tajlandzkich wysp czy też balijskich plaż – żadne z tych miejsc nie spodobało nam się tak jak Meno. Tu znaleźliśmy to, czego poszukiwaliśmy we wcześniejszych (jak nam się wydawało) miejscach szczęścia. Wyobraźcie sobie plażę z bialutkim piaskiem, przejrzystą wodę, z której rafy koralowe widoczne są gołym okiem. Do tego garstka ludzi, brak jakiekolwiek ruchu kołowego. Jednym transportem na wyspie są bryczki konne, a po wyspie biegają tylko radosne koty, bo nie muszą uciekać przed psami, których tu brak!

==

Wyspa Meno leży w pobliżu wyspy Gili Air, która charakteryzuje się podobnym zrelaksowanym klimatem co Meno, tylko podobno trochę gorsze są tam plaże. Druga sąsiadką wyspy Meno jest Trawangan, która jest bardziej imprezowa i backpackerska. Byliśmy na niej i możemy stwierdzić, że wcale aż tak źle nie jest (w porównaniu do tajlandzkich wysp) ale jak ktoś szuka całkowitego wyciszenia wybór powinien paść na Meno – wyspę gdzie nic się nie dzieje!

==

Wyspa jest na tyle mała, że można ją obejść w godzinę, przejście plażami dookoła zajmuje 5 km. Chociaż to malutka kropka zlokalizowana niedaleko wysypy Lombok, to nudzić się na niej nie sposób. Można zanurkować z dużym prawdopodobieństwem, że zobaczy się żółwie! Dla mniejszych wilków morskich polecamy snorkeling, który był najlepszy jaki do tej pory robiliśmy. Wystarczy odpłynąć kilka metrów od brzegu plaży by znaleźć się w królestwie raf koralowych i kolorowych rybek!

==

By spędzić czas aktywnie można pobiegać czy poćwiczyć jogę. Nie mówiąc już o kąpieli w morzu, w którym woda jest tak przyjemna, że można w niej leżeć całymi dniami. Dla bardziej niecierpliwych organizowane są wycieczki na pobliskie wyspy (Air i Trawangan) na Lombok czy wyspy Komodo. Na wyspie znajduje się tez ośrodek opiekujący się malutkimi żółwiami. Często na wyspie organizowane jest uwalnianie żółwi, które są już w stanie samodzielnie dotrzeć i przeżyć w morzu. Za niewielką dotacją sami także możecie wybrać żółwia i podarować mu wolność :).

==

Wyspa Meno jest najmniej zabudowaną wyspą spośród wszystkich trzech wysp. Nadal można tu zaszyć się na małej plaży gdzie żadne oczy nie spoglądają.

==

My spędziliśmy tu tydzień i o nudzie nie było mowy. Było trochę relaksu, bo jak tu się nie relaksować, gdy dookoła cisza a jedynym dźwiękiem wyrywającym z błogości jest pianie koguta lub od czasu do czasu imana z pobliskiego meczetu 🙂

==

No ale to wszystko mieliśmy przed sezonem turystycznym, niestety (stety) nie wiemy jak wygląda tu sytuacja w trakcie największego oblężenia turystów czyli od czerwca do września. Od lokalnych wiemy, że w tym okresie trudno tu znaleźć nocleg bez wcześniejszej rezerwacji. W czasie gdy byliśmy my (koniec kwietnia 2014) miejsc noclegowych było mnóstwo, można było wybierać, przebierać i negocjować cenę.

==

Co do samych mieszkańców wyspy to widać, że cieszą się wolnością jaką daje im wyspa. Ludzie żyją tu bardzo blisko (nic dziwnego na tak małej wyspie) i rodzinnie. Utrzymują się  w większości z rybołówstwa i z turystyki, są bardzo pogodni i uprzejmi w stosunku do turystów. Co najważniejsze nie chcą zmieniać wyspy w drugą Trawangan, by więcej zarabiać. Wielu z nich uciekło tu np. z Lombok, gdzie było dla nich za głośno i za tłoczno.

Życie płynie tu bardzo powoli i leniwie. Ale oto właśnie chodzi, gdy myśli się o raju – prawda? Według Ani jest to idealne miejsce na romantyczną podróż poślubną (hehe 🙂 naszą mieliśmy na romantycznej Islandii).

==

Wszystko brzmi pięknie i kolorowo niczym bajka gdzieś w dalekiej Indonezji. Mamy nadzieję, że tak tu pozostanie jak najdłużej. Że wielkie kurorty będą omijać tę wyspę szerokim łukiem i że będąc w tym miejscu nasi czytelnicy doświadczą tego samego co my. Oby!

==

Informacje praktyczne

Dojazd

Na wyspach Gili nie ma lotniska, można się tu dostać się jedynie łódką. My na wyspy Gili dotarliśmy z Bali. W jednym z biur organizujących wycieczki dostrzegliśmy super niską cenę na łódź z dojazdem z Ubud na Trawangan – mianowicie 400 000 IDR/osobę/w dwie strony (100 zł), przy czym powrót mieliśmy już nie do Ubud, a do Kuty (można wybrać gdzie się chce wrócić). Cena była zadziwiająco niska, gdyż w innych tego typach biurach widzieliśmy ceny za 500 000- 600 000 IDR (120-150 zł) w jedną stronę! Trochę mieliśmy obawy co do tej super oferty, ale cała droga przebiegała ok i jak się okazało płynęliśmy szybką łodzią co zajęło nam tylko 1 godzinę z portu na Bali do portu na Trawangan. Z Trawangan na Meno można dostać się łódką publiczną, która startuje o godzinie 10.30 lub o 16.00 (25 000 IDR/os, 6 zł). Można tez wyczarterować łódź za 300 000/łódkę (75 zł). Na Gili można dostać się także z wyspy Lombok.

==

Nocleg

Meno, chociaż najmniej zurbanizowana ma dosyć bogatą bazę noclegową. W większości są to niewielkie domki pokryte trzciną. Jak sami się przekonaliśmy na portalach typu booking.com nie ma za wiele ośrodków, które można zarezerwować w ten sposób. Większość z nich nie ma stron internetowych i można je zarezerwować jedynie mailowo lub będąc już na miejscu. My dwie pierwsze noce spędziliśmy w My Gili Cottage, który to miał dobre opinie na Trip Advisor. Cena za domek ze śniadaniem, łazienką, bez klimatyzacji (tylko z wiatrakiem) kosztował 250 000 IDR (65 zł). Wszystko było ok, ale w tym domku było potwornie gorąco! Po 2 dniach przenieśliśmy się do Suri Bungalowos (tuż obok), gdzie za domek ze śniadaniem, wi-fi, wiatrakiem, łazienką zapłaciliśmy 180 000 IDR (45 zł). Domki o niebo lepsze, by utrzymać dobrą temperaturę w domku wystarczył nam tylko wiatrak (domek z opcją klimatyzacji, za którą zresztą nie przepadamy kosztował 250 000 IDR). Jeżeli chcecie domki na większym wypasie to i takie się tu znajdą!

Jedzenie

Przy samym morzu znajduje się sporo małych knajpek z przystępnymi cenami. Im dalej od „portu” tym taniej. My polecamy knajpkę Yaya Warung, gdzie za sok owocowy płaci się 10 000 IDR (2,50 zł) a za danie obiadowe około 20 000 IDR (5zł). Uwaga! Niektóre knajpki w godzinach 11-14 zmienią (zwiększają) swoje ceny w menu, gdyż w tych godzinach przyjeżdżają wycieczki z innych wysp. Wystarczy powiedzieć, że jest się „lokalnym” mieszkańcem, a nie z wycieczki i dostaniecie standardowe menu i normalne ceny. Ceny w sklepach są dosyć wysokie. Szczególnie w sklepie znajdującym się przy porcie. W innych mniejszych sklepach znajdujących się w głębi wyspy ceny tych samych produktów są dwa razy niższe. Piwo kosztuje 30 000 – 40 000 IDR (7-10 zł) za butelkę 660 ml , czyli tyle co trzy pyszne świeże soki!  

Atrakcje

Wyspa jest rajem dla nurków i amatorów snorkelingu (nurkowanie z maską i płetwami). Dookoła wyspy jest mnóstwo miejsc, gdzie można oddać się nurkowaniu. Cena za jedno nurkowanie (fun dive) to koszt rzędu 35$ (ok. 100 zł). Za wypożyczenie maski i płetw ceny wahają się od 25 000 do 35 000 IDR (między 6 a 7 zł). Organizowane są także rejsy snorkelinogowe, ale są one stosunkowo drogie patrząc na ceny nurkowań. Za 2 godzinny rejs ze snorkelingowym nurkowaniem płaci się 300 000/osobę (75zł). Na wyspie można wypożyczyć także rowery.

Pogoda

Przez cały tydzień mieliśmy idealną pogodę – słońce od rana do wieczora i zero deszczu. Pomimo tego, że na sąsiednim Lombok widać było ogromne chmury i dzień w dzień słychać było burzę, to na Meno nie spadło ani kropli.  Byliśmy tam pod koniec pory deszczowej (druga połowa kwietnia) i gdy na Bali padało nam codziennie, to tutaj nic. I bądź tu człowieku mądry.